Γράμμα σε ένα φίλο

Αγαπητέ εδώ τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Είναι αιτία λένε η κρίση και οι περισσότεροι έχουν καρφωθεί μπροστά στις τηλεοράσεις και παρακολουθούν τους δημοσιογράφους και πολιτικούς να συμπλέκονται , διαπλέκονται και συσκέπτονται. Ο λόγος είναι λέει η σωτηρία της Πατρίδας, που θα προέλθει από την περικοπή των μισθών και συντάξεων.

Καλό μου φαίνεται ότι όλοι άρχισαν να χρησιμοποιούν την λέξη «Πατρίδα» χωρίς να τους κολάνε ταμπέλες, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Από την άλλη όμως δεν μου φαίνεται για καλό τόση φασαρία. Ο λαός λέει ότι «οι άδειοι ντενεκέδες κάνουν θόρυβο». Είναι τα ταμεία που είναι άδεια, ή μήπως τα μυαλά τους που νομίζουν ότι θα το φάμε αμάσητο?

Όπως και να έχει, δόξα το θεό, πορευόμαστε, για την ώρα… Μήπως δεν ήταν έτσι πάντα τα πράγματα στην Ελλάδα μας, τα ίδια και απαράλλακτα όπως πάντα. Οι ίδιοι και ίδιοι πρωταγωνιστές τα ίδια συνθήματα. Τουλάχιστον οι άλλοι δίναν και καμιά αύξηση ετούτοι, τα παίρνουν ΟΛΑ πίσω.
Έχουμε λέει κρίση, δηλαδή τι έκανα για να πληρώσω? Αυτό δεν το κατάλαβα και δεν θέλω να το καταλάβω. Μια ζωή πληρώνω ότι μου ζητάνε και ποτέ δεν έκλεψα ούτε μια δεκάρα.
Αν λοιπόν πούμε ότι η Ελλάς Α.Ε. είναι μια προβληματική επιχείρηση που χρωστάει, αλλά δεν θέλουμε να την κλείσουμε γιατί από εκεί βγάζουμε το ψωμί μας, κάτι πρέπει να κάνουμε.

Να λοιπόν μία πρόταση..
Αρχικά να δοθούν σε όλους τους υπαλλήλους του δημοσίου και συνταξιούχους όλες οι περικοπές και τα επιδόματα πίσω σε τίτλους του Δημοσίου με δεκαετή ή εικοσαετή διάρκεια. Με αυτό τον τρόπο το κράτος και όχι η πατρίδα δεν θα μας κλέψει για μια ακόμη φορά αλλά θα μας κάνει μέτοχους όλους τους δημόσιους λειτουργούς σε αυτό που λένε ανάκαμψη.
Μετά να βρούμε όλοι αυτούς που τα "πήραν" και την «έκαναν» να τους τιμωρήσουμε με κατάσχεση της περιουσίας τους. Διότι δεν οτιδήποτε γίνεται χωρίς κάθαρση δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Το Κράτος θα πρέπει να αποκτήσει κατ’ αρχήν την εμπιστοσύνη των πολιτών του και μετά να προχωρήσει. Εμείς θα το πάμε το άρμα μπροστά ή πίσω αυτοί προσωρινοί είναι αργότερα μια σκοτεινή σελίδα στην ιστορία.

Αν ο κόσμος τα βάζει με τους πολιτικούς, κατά την ταπεινή μου γνώμη, καλώς κάνει. Για να το καταλάβουν θα το πω απλά. Αν το καράβι προσαράξει σε σκόπελο από φταίξιμο ενός ναύτη τότε την ευθύνη την έχει ο καπετάνιος που δεν φρόντισε να εκπαιδεύσει το προσωπικό του. Έτσι μας μάθατε κύριοι, θα δρέψετε αυτά που σπείρατε.

Μας λένε μετά ότι έχουμε πόλεμο, μα ό πόλεμος έχει καλούς και κακούς ποιοι είναι από εδώ και ποιοι από εκεί δεν μας είπαν. Τα λέγαν οι πρόγονοί μας αλλά ποιος θυμάται τον Λυσία στο «Ρητορικός λόγος υπέρ Ματθαίου».
Το Ελληνικό δίκαιο που ίσχυε τον 5ο αιώνα π.χ., δηλαδή τον Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας προέβλεπε τα ακόλουθα για να γίνει κάποιος Βουλευτής.
1. Να είναι Έλλην πολίτης
2. Να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία.
3. Να μην είναι κίναιδος
4. Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και την οικογενειακή του περιουσία.
Εάν τηρούνταν όλα αυτά, τότε ο εν λόγω πολίτης μπορούσε να γίνει Βουλευτής.
Αν ο κύριος αυτός, όντας πλέον βουλευτής , πρότεινε και πέρασε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του ΟΛΟ το ποσό κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.
Αν δεν έφτανε η περιουσία του, τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια του που κατεγράφησαν) και τα υπόλοιπα που αδυνατεί να καλύψει , να τα εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.
Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο βουλευτής αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν: «ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ» Θάνατος!
Έτσι φτιάχτηκε ο Παρθενώνας. Έτσι απλά και χωρίς θόρυβο……..